In hoeverre komt de huisarts aan zijn migrantencliënteel tegemoet? Voorziet hij in aangepaste folders, affiches, woordenlijsten of in interculturele bemiddelaars of tolken? Dit onderzoek toont aan dat het op dit vlak maar pover is gesteld. Gemiddeld doet slechts één op drie van de huisartsen-met-migrantencliënteel een extra inspanning. Hierbij scoort Limburg een flink stuk hoger dan Vlaams Brabant: respectievelijk 50% tegenover 5% treft voor hen specifieke voorzieningen.

In februari en maart 1988 deden wij een registratieonderzoek naar klachten en symptomen van patiënten met thoracale pijn en naar het gedrag van huisartsen bij deze patiënten. Hoe vaak komen deze klachten voor; welke diagnostische categorieën gaan hierachter schuil en hoe worden de klachten ingedeeld; hoe zeker is de huisarts van zijn eerste diagnose in hoeverre komt die diagnose overeen met de follow-up diagnose één tot twee maanden later geregistreerd en welke anamnestische of onderzoeksgegevens spelen een rol bij de diagnosestelling, zijn vragen waarop we een antwoord zochten.

De aanwezigheid van etnische minderheden in ons land brengt heel wat problemen met zich mee. Getuige daarvan zijn de verkiezingsuitslagen, de soms hoogoplopende discussies omtrent (gedwongen) terugkeer naar het land van herkomst, integratie, het fanatisme en de onverdraagzaamheid van de Islam, school- en huisvestingsproblemen. Eén probleem, dat echter niet zo in het brandpunt van de (politieke) belangstelling staat, is de gezondheidstoestand van de migranten. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt nochtans dat zij een aantal specifieke gezondheidsklachten hebben. We beperken ons in deze studie...